Baszniański (Baśniański i Baszniewski) Ignacy ks., bazyljanin prowincji ruskiej. Urodził się około 1786 r. w Ponikwicy Małej pow. Brody, z ojca Mikołaja, proboszcza unickiego, i matki z domu Szanickiej. Po ojcu odziedziczył głęboką wiarę, gorące przywiązanie do Kościoła katolickiego i przykładny patrjotyzm. Początkowe nauki pobierał w Brodach, gimnazjalne w Zbarażu, następnie w r. 1804 wstąpił w Poczajowie do bazyljanów, a po odbytym nowicjacie uczył się dalej w Lubarze i Krzemieńcu, potem od r. 1808 w Uniwersytecie Wileńskim studjował fizykę i matematykę i złożył egzamin kandydacki. W r. 1811 otrzymał stopień magistra filozofji, przyznany mu w r. 1810, wreszcie 17 VIII 1825 zdał egzamin na doktora filozofji na podstawie pracy O ciepliku i jego fenomenach z dołączeniem uwag o skutkach elektro-chemicznych. Pedagogiczną działalność rozpoczął B. w r. 1812 w Lubarze jako profesor matematyki i fizyki, a w l. 1817–1819 był także prefektem. Z tego czasu pochodzi Mowa na obchodzenie rocznicy wstąpienia na tron Aleksandra I do uczniów szkół lubarskich. Pracował też jako prof. fizyki i prefekt w Owruczu, Kaniowie i Humaniu. Około roku 1827 został przełożonym klasztoru bazyljańskiego i szkół w Włodzimierzu. Jego to staraniem zostały odnowione zabudowania klasztorne, zniszczone pożarem w r. 1833, za co gen.-gubernator Lewaszow zaszczycił go »pochwalnym listem«. W r. 1834 metr. J. Bułhak mianował go archimandrytą. Od tegoż roku zaczął się jego żywot męczeński. W okresie tragicznej likwidacji unji wykazał niezłomny charakter i głębokie przywiązanie do wiary katolickiej. Przed r. 1839 został internowany w Torokaniach, skąd wywieziony jako »uporczywy« do Kurska na spowiednika do nowoutworzonej siedziby zakonnej, przeznaczonej dla zakonników, odmawiających przejścia na prawosławie. Po zwinięciu tej placówki w r. 1842 odstawiono go na Wołyń i trzymano pod nadzorem w Lubarze i Tryhórach, gdzie dokonał świętobliwego żywota. Umarł katolikiem, a w historji bazyljańskiej jest uważany za lumen Ordinis.
Śleczkowski M. S. ks., Wiadomości niektóre do dziejów Kościoła katol., Jasło 1861, 117; Zapiski Iosifa Mitrop. Lit., Petersburg 1883, II, III; Barącz S., Ponikwica Mała, P. 1886; Pl., Ponykowyca (małaja), Lw. 1886, 13; Pamiętniki Ksawery z Brzozowskich Grocholskiej, wydane przez ks. Z. Szczęsnego Felińskiego, Kr. 1894, 925; Helenjusz E., Wspomnienia polskich czasów, Lw. 1894, II 307; Chotkowski Wł., Dzieje zniweczenia św. Unji, Kr. 1898, 116, 199; Wołyniak, Siedziba Bazyljanów w Torokaniach, Kr. 1906, 45; tenże, Bazyljanie w Owruczu, »Przewodnik Naukowy i Literacki« 1911, 273; tenże, Bazyljanie we Włodzimierzu i Tryhórach, Kr. 1912, 37, 168; Theophilopolinatus, Ostatni klasztor bazyljański w Rosji, Kr. 1916, 8; Szawelski H., Poslednieje wozsojedinienije, Pet. 1910; Opisanije dokum. archiwa zapadnorusskich unijatskich mitrop., Pet. 1907, II.
Ks. Jozafat Skruteń ZSBW